Życie pokrzywdzonego rozpadło się w 2007 roku – w dniu śmierci jego ojca. Wypadek komunikacyjny, w którym zginął ojciec pokrzywdzonego nagle odmienił życie rodziny, a także przekreślił marzenia i plany.
Pokrzywdzony miał wówczas 21 lat, pokładał nadzieję, iż będzie rozwijał się w pełnej oraz szczęśliwej rodzinie. Nic nie zapowiadało tragedii, jaka miała się wkrótce wydarzyć w Lublinie. Nagła śmierć ojca, która nastąpiła z wyłącznej winy sprawcy szkody, położyła kres marzeniom pokrzywdzonego.
Skutki zdarzenia
Śmierć ojca negatywnie wpłynęła na zdrowie psychiczne pokrzywdzonego, gdyż z ojcem łączyła go silna więź emocjonalna. Pokrzywdzony zawsze mógł liczyć na ojca, odczuwał jego miłość oraz wsparcie. Ojciec często doradzał pokrzywdzonemu w codziennym życiu.
Co prawda, po wypadku pokrzywdzony nadal kontynuował naukę, w późniejszym okresie podjął pracę. Jednakże, poczucie straty po nagłej śmierci ojca niepodważalnie zachwiało jego psychiką i negatywnie wpłynęło na dalsze życie. Ojciec stanowił dla pokrzywdzonego wzór do naśladowania. Pokrzywdzony w dalszych etapach rozwoju porównywał się do ojca, często o nim myślał oraz wspominał minione zdarzenia.
W związku z poniesioną stratą psychiczną pokrzywdzony zdecydował się dochodzić należnych mu praw po latach.
Więzi rodzinne, jako dobro osobiste podlegające ochronie
W związku z odniesioną szkodą niemajątkową, pokrzywdzony w 2013 roku wytoczył powództwo przeciwko zakładowi ubezpieczeń, który likwidował szkodę. Pokrzywdzony żądał zasądzenia na swoją rzecz zapłaty kwoty 100 000,00 złotych tytułem zadośćuczynienia za krzywdę niemajątkową, jaką poniósł w związku ze stratą najbliższego członka rodziny.
Sąd Okręgowy w Lublinie, rozpatrujący sprawę w I instancji, zasądził na rzecz pokrzywdzonego kwotę 80 000,00 złotych tytułem zadośćuczynienia za doznaną krzywdę niematerialną. Sąd Okręgowy w Lublinie potwierdził pogląd, zgodnie z którym osoby, które poniosły szkodę w związku ze śmiercią osoby bliskiej mają prawo do chodzenia wypłaty odpowiedniej kwoty zadośćuczynienia. W ocenie Sądu:
„dobrem osobistym chronionym przez prawo jest więź uczuciowa łącząca poszkodowanego ze zmarłą osobą najbliższą”.
Wobec powyższego twierdzenia Sadu Okręgowego w Lublinie, potwierdzonego przez linię orzeczniczą, ochronie podlega bliska relacja pomiędzy zmarłym a osobą mu najbliższą. Skutki naruszenia prawa pokrzywdzonego do życia w rodzinie rozciągają się na całe jego późniejsze życie.
Pokrzywdzony poniósł szkodę niemajątkową w związku z utratą najbliższej osoby, a jego prawo do życia w rodzinie zostało naruszone. Przy ustalaniu wysokości zadośćuczynienia Sąd Okręgowy w Lublinie wziął pod uwagę:
„rozmiar cierpienia, natężenie dolegliwości psychicznych, czas ich trwania, stopień uciążliwości, utratę czerpania przyjemności z życia rodzinnego, poczucie bezradności życiowej, bezsilności wobec trudności życiowych, samotności i strach przed nią na przyszłość, utracone na zawsze więzi rodzinne, nagłe i brutalne zerwanie więzi rodzica z dzieckiem”.
Sąd Okręgowy w Lublinie podczas oceny odpowiedniej sumy tytułem zadośćuczynienia za stratę osoby najbliższej uwzględnił, również wiek pokrzywdzonego oraz wiek jego ojca. Ojciec pokrzywdzonego, w chwili wypadku miał niespełna 50 lat, ciężko pracował na utrzymanie wielodzietnej rodziny.
Pokrzywdzony wkraczał w dorosłe życie, szczególnie potrzebował męskiego wzorca, którego upatrywał w swoim ojcu. Bliskość ojca, jego chęć niesienia pomocy zostały nieodwracalnie odebrane pokrzywdzonemu. Pozbawienie pokrzywdzonego wspólnego życia z ojcem pozostawiło ślad w jego psychice oraz spowodowało znaczne cierpienia psychiczne i fizyczne.
Sąd Apelacyjny w Lublinie utrzymuje zadośćuczynienie w wysokości 80 000,00 zł
Apelację od wyroku sądu I instancji wniósł pozwany, podnosząc iż kwota przyznana pokrzywdzonemu w wysokości 80 000,00 zł była zbyt wysoka.
Sąd Apelacyjny w Lublinie nie uwzględnił apelacji pozwanego. Zdaniem sądu II instancji, wbrew twierdzeniom apelującego, Sąd Okręgowy w Lublinie właściwie ocenił rozmiar i intensywność krzywdy niematerialnej, jakiej doznał pokrzywdzony.
Sąd II instancji wskazał, iż:
„zadośćuczynienie pieniężne przysługuje za krzywdę, stanowiącą następstwo naruszenia deliktem dobra osobistego w postaci prawa do życia w pełnej rodzinie czy też szczególnej więzi rodzinnej ze zmarłym, której zerwanie powoduje ból cierpienie psychiczne, poczucie krzywdy i osamotnienia”.
Zadośćuczynienie należne jest w związku z nagłym, nieodwracalnym zerwaniem więzi emocjonalnej łączącej dziecko z rodzicem.
Podsumowanie
Na kanwie omawianego wyroku Sądu Okręgowego w Lublinie, utrzymanego w mocy przez Sąd Apelacyjny w Lublinie, można stwierdzić iż dobra osobiste podlegają szczególnej ochronie prawnej. Zerwanie więzi rodzinnej i emocjonalnej z osobą najbliższą dla pokrzywdzonego, stanowi podstawę do zasądzenia zadośćuczynienia.
Pokrzywdzony, którego prawo do życia w rodzinie zostało naruszone, może domagać się zrekompensowania mu doznanych dolegliwości psychicznych. Naprawienie szkody niematerialnej, której doznał pokrzywdzony w związku ze śmiercią osoby najbliższej odbywa się poprzez zapłatę odpowiedniej kwoty zadośćuczynienia.
Linia orzecznicza sadów potwierdza powyżej przedstawiony kierunek, wskazany przez sady apelacji lubelskiej.
Aneta Bernat – Radca prawany
Lublin, maj 2020
***
[1] Wyrok Sądu Apelacyjnego w Lublinie z dnia 07.05.2015 r., sygnatura akt I ACa 946/14.
Dzień dobry!
{ 0 komentarze… dodaj teraz swój }